Make-over woonkamer

Sinds ik thuis zit met een ziek lijf, inmiddels alweer ruim 27 maanden, is ons huis zo veranderd dat ik het proces graag met jullie wil delen.

Al die tijd zat ik gevangen in een lichaam dat volledig uitgeput en verzwakt was geraakt, terwijl mijn creatieve geest nog ongelooflijk fit was en zoveel wilde. Creëeren, vormgeven, fotograferen, styleren, enz. Maar het kon niet en dat frustreerde me enorm!

November 2014

Om afleiding te zoeken en mijn brein te blijven inspireren ipv mentaal ook uitgeput en ontmoedigd te raken, maakte ik een Instagram-account aan om daar vervolgens honderden inspirerende interieuraccounts te gaan volgen. Ik nam me voor om elke dag een foto te plaatsen van een detail in mijn interieur, of ik me nu goed voelde of niet. Zo kon ik toch blijven fotograferen, ook al lag ik heel de dag in bed.

Ik had een witte placemat en wit papier naast mijn geïmproviseerde bed in de woonkamer en gebruikte de witte vensterbank naast het bed als ondergrond. Elke keer als ik naar de wc 'rolde' griste ik onderweg een accessoire mee.

Zo zag dat er uit op Instagram

Op hele slechte dagen scrolde ik alleen maar uren en uren door alle foto's op Instagram en Pinterest, zo kon ik een beetje afstand nemen van de pijn en de ellendige situatie waar ik in zat. Ik lag 24 uur per dag op bed en kon verder niks, dus online zijn was mijn enige tijdverdrijf. In het begin kon ik mijn spiegelreflexcamera niet eens vast houden, zo zwak was ik, dus gebruikte ik mijn telefoon om foto's te maken. Later lukte het ook om de camera op een statief te gebruiken.

Elke foto die ik maakte zorgde voor meer pijn en meer uitputting, maar ook voor meer inspiratie en mentale energie! Voordat ik ziek werd hield ik me eigenlijk alleen bezig met portret- en natuurfotografie. Ook wel met interieurstyling, maar niet met interieurfotografie. Onze woonkamer bleek een afgrijselijke fotostudio te zijn. We hadden donkerbruine gordijnen, een donkerbruine muur, een bruine vloer, bruine notenhouten meubels (waarom in vredesnaam??). Al met al een foeilelijke achtergrond voor de foto's die ik wilde maken en veel te weinig licht.

Misschien projecteerde ik mijn ongenoegen om het ziek zijn op het interieur, want ineens ging ik me vreselijk storen aan dingen die ik voorheen mooi vond. Kleuren die me eerst een warm en geborgen gevoel gaven begonnen me te benauwen en pasten totaal niet meer bij wie en hoe ik me voelde.

December 2014

Ik keek mijn man (die een enorme hekel heeft aan klussen) heel lief aan en vroeg of hij de bruine muur in de woonkamer lichtgrijs wilde schilderen en de beige muren in de slaapkamer wit met groen. En dat deed hij. Ik zocht met behulp van kleurwaaiers de juiste kleur uit, hij kocht de verf en schilderde alles heerlijk licht!

Februari 2015

Natuurlijk matchten de bruine gordijnen ook ècht niet meer, dus ik zette ze op Marktplaats en gek genoeg (wie wil er nu nog donkerbruine gordijnen?!) waren ze meteen verkocht. Voor de helft van het bedrag dat de dure gordijnen nog opleverden zocht ik goedkope witte vitrage uit bij IKEA, vroeg aan mijn vriendin Nannette of zij ze voor me wilde halen in de winkel en wilde ophangen. O ja en of ze het ook nog zag zitten om de vouwen er uit te strijken met de stoomreiniger... Ik snap nog steeds niet dat ik het durfde te vragen, maar blijkbaar was het verlangen naar een lichter huis groter dan mijn schaamte. ;)

Nannet, de schat, ging stilletjes aan de slag (ik kon totaal geen geluid verdragen) en ik keek met mijn zonnebril op toe vanuit het kamerbed. We zetten samen de gordijnhaken in de plooiband en na een paar uur hingen de witte gordijnen dan eindelijk kreukvrij naast de lichtgrijze muur. Wàt een verschil! En wàt een boel licht ineens in huis! Ondanks mijn overgevoeligheid voor licht vond ik het prachtig en heerlijk!

Maar door al die mooie witte interieurs op Instagram begon ik me ook te storen aan onze donkere houten meubels, hoewel ik het - nu ik de foto's terug kijk - toch wel weer mee vind vallen, maar het was vooral de hoevéélheid donkere meubels bij elkaar. Die was simpelweg to much. Het waren dure zware meubels die we echt niet zomaar even zouden weg doen. Met de hoge medische kosten waren nieuwe meubels ook geen optie en door ze tijdelijk op Marktplaats aan te bieden, wist ik al dat we er niet veel geld meer voor zouden krijgen.

Mijn man - die helemaal niet van verandering houdt - keek me aan alsof ik hem voorstelde om het huis in de fik te zetten, toen ik hem vroeg: "Zullen 'we' de meubels wit schilderen?" Nee, zei hij, dat gaan we niet doen, dat wordt niet mooi. Daarmee was de kous af. Maar het idee bleef maar kriebelen en het plan kreeg steeds vastere vormen. Als hij het niet wilde doen, dan ging ik het zelf doen! Ik had de verf al in huis, ik moest alleen de kracht nog zien te vinden om het hout zelf te schuren, schoon te maken en te schilderen en nog eens te schuren en nog eens schoon te maken en nog eens te schilderen... Nog even geduld dus.

In het voorjaar ging het ineens wat vooruit met mijn gezondheid, dus ik besloot lekker in de tuin te gaan genieten en even geen aandacht te besteden aan het interieur. Ik begon heel voorzichtig zelf wat kleine klusjes te doen, zo werd de badkamer gerestyled en ook het exterieur kreeg een update waar ik 'voor spek en bonen' mijn bijdrage aan leverde.

Oktober 2015

Na de zomer vertrok mijn man 5 weken naar het buitenland voor zijn werk en ik zag mijn kans schoon om de meubels wit te schilderen! Het was spannend, zo stiekem en ook best wel stout, maar ik weet dat hij - net als ik - houdt van een Scandinavische stijl met veel licht en wit. Ik gokte dat hij het toch wel mooi zou vinden als het eenmaal geschilderd was.

Ik begon met het grote dressoir en deed er een hele dag over om 4 kastdeurtjes te schuren. De volgende dag moest ik daarvan herstellen, maar een dag later kon ik ook de rest van het dressoir schuren. Zo deed ik elke dag of om de dag een stukje. Ik kon hooguit een half uur overeind zitten en staan lukte me nog niet goed, maar ik vond het fantastisch om zoiets toch zélf te kunnen!

Na 4 weken had ik 1 kast klaar en ik besloot het alvast aan mijn man te vertellen via de telefoon, zodat hij niet al te erg zou schrikken bij thuiskomst. Hij schrok wel een beetje, maar was aangenaam verrast toen hij de foto's zag! Dat had ik gelukkig goed ingeschat.

Eenmaal thuis haalde hij het tv-kastje voor me leeg en uit elkaar, schuurde het hout en maakte alles schoon, zodat ik het zelf op mijn gemak kon aflakken. Dat scheelde een hoop werk! Aflakken wilde hij ook wel voor me doen, maar ik ben net een kleuter wat dat betreft: "Selluf doen!"
Twee weken later was ook het tv-dressoir klaar.

December 2015

Met de eettafel was ik wel een beetje klaar, dus deze besloot ik te vervangen voor de ronde eiken eettafel van Woood. Die was op dat moment afgeprijsd en werd dat weekend ook nog gratis bezorgd, een superdeal dus. Deze warme tegenhanger voor de koele witte meubels gaf meteen een heel mooi contrast.

Een ronde tafel bleek een stuk compacter dan de rechthoekige, waardoor er meer loopruimte ontstond. De witte kolossale fauteuils die we als eetstoelen gebruikten, verkocht ik weer via Marktplaats en voor hetzelfde bedrag kocht ik oude vintage schoolstoelen terug, die ik (met een klein beetje pijn in mijn hart) schuurde en vergrijsd blauwgroen spoot. Door de luchtige pootjes kreeg het geheel een veel ruimtelijker effect!

 

Spray voor de stoelen: 

Montana Gold - Mist

De slaapkamer kreeg inmiddels alweer een tweede update, omdat ik aan de eerste update niet helemaal kon wennen.

Februari 2016

In februari kwam mijn favoriete vlinderstoel beneden te staan, nadat ik er een nieuwe hoes voor had genaaid. Met deze stoelhoes is het kleurenpatroon in huis nog meer veranderd en is er eigenlijk - op de bank na - niks meer hetzelfde.

April 2016

Deze week hebben de metalen handgrepen die op het donkere dressoir zaten plaatsgemaakt voor zelfgemaakte lussen van leer en daarmee voelt het make-over project eindelijk af!
Tegelijkertijd begin ik zelf steeds verder aan te sterken, dus de nieuwe fase lijkt zowel in het interieur als in mijn lichaam gelijk op te gaan! :)

Alles bij elkaar heeft de hele make-over 15 maanden geduurd en eigenlijk alleen wat nieuwe accessoires, een paar emmers verf en een nieuwe tafel gekost. Het heeft mij in elk geval veel plezier en afleiding opgeleverd én een mooie ruimte om in te fotograferen! :)

En zo ziet dat er uit op Instagram!

Voor en na: